Büveyhi iktidarı baştan beri, çeşitli akrabalarının ülkeyi aralarında paylaşarak ortaklaşa yönettikleri ve birbirlerini tanıdıkları bir ailevi müessese idi ve öyle de kaldı. Fakat aileye olan bağlılık değişken bir yapıda olduğundan bu hem kuvveîlilik, hem de zayıflık demekti.
Çıkan savaşta üç kardeşin ölmesinden sonra, ailenin üçüncü ve de belki en önemli ferdi olan ve 976'da bütün büyük rakiplerini yenerek, bütün aile servetinin tek efendisi haline gelen Azududdevle (h. 949-83), Büveyhilerin otoritesini kurtardı. Fakat onun 983'te ölmesiyle birlikte, Büveyhi devleti tamamen yıkıldı ve yerin İranlı ve Kürt idarecilerin yönettiği çok sayıda küçük beylikler türedi.
Bu bölünme, nihayetinde Doğu yarısının 1029'da Gaznelilerin eline düşmesine, kalanının da 1051'de İsfahan ele geçirildiğinde, Selçuklular tarafından alınmasına sebep oldu. 1055'de Selçuklular Bağdat'ı alarak hakimiyetlerini halifeye tasdik ettirdiler.[89]
* [89] Hem Gazneliler, hem de Selçuklular Sünni davasına bağlılıklarını ve Abbasi halifelerini Şii Büveyhîlerin pençelerinden kurtarma isteklerini vurgulamaktaydılar. Bu durum, onlar Büveyhilerin üzerine yürürlerken kendilerine Sünnilerin destek vermelerini sağladı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder